Sunday, March 06, 2011

संपवून टाक पेग


स्वर्गीय सुरेश भट यांची माफी मागून समस्त मद्यपी मित्र-मैत्रिणीना सप्रेम अर्पण

"मालवून टाक दीप" .. चा विडंबन ..

संपवून टाक पेग, धडकावून ग्लास संग
दोसता किती दिसात, बांधला निवांत चंग

त्या तिथे चौफुल्यात, रंगते आजून रात
हाय तू करू नकोस, एवढ्यात रस-भंग
दोसता किती दिसात, बांधला निवांत चंग

संपवून टाक पेग ...

गार गार या हवेत, चकली-नी-शेव सवेत
रिचवून टाक सर्व, एकवार सोनं-रंग
दोसता किती दिसात, बांधला निवांत चंग

संपवून टाक पेग ...

काय हा तुझा आवाज, घेतलेत दोन लार्ज
बोल रे हळू वाटेल, संपलेत पूर्ण खांब
दोसता किती दिसात, बांधला निवांत चंग

संपवून टाक पेग ...

Sunday, September 19, 2010

दबंग ...


लय भारी पिच्चर आहे !!
आपन पुन्यामंदे निल्याम टॉकीजला बघितला ...
अपली आक्की गँग आल्ती.
आयला सल्ल्या कसला धूतो एकेकाला. आनी कायपन नाचतो. एक नंबर!!
आपन पन गनपतीत तसलाच डान्स करनार ए. आनी संत्याला पन तसच फोड्नार आहे.
आनी तो पादायचा डायलॉग तर लईच भारी. असलं घान हसलो आमी सगळे.
ती आयटम पन भारी ए. मुन्नी वर तर पिच्या च्या शिट्ट्या थांबतच नवत्या... आपन सगळे नाचलो.
फुल्ल पैसे वसूल ए पिच्चर !!
गेल्या वर्षी मिशी उडवली तर बापाने गालफाडला होत आपल्याला .. आता सल्ल्या सारखी मिशी ठेवनारे.
(फोटोमदे - मी आनी पिचू ...)

Saturday, July 10, 2010

हरवलेलं सुख !!!

गरम हवा (झळाया) सुटलेल्या असतात, झाडांची सळसळ अन तुरळक कुठुनतरी लांबुन येणार्‍या टीव्हीच्या हलक्याश्या आवाजात शांतता भरुन राहिलेली असते. अश्यावेळेस घराच्या दारांवर, खिडक्यांवर वाळ्याचे पडदे लावले जातात, त्यावर पाणी शिंपडुन त्यांच्या ओलेपणाची दुपारपुरती बेगमी केली जाते. घर सुरेख शीतल गार पडते, उन्हाच्या काहिलीने वैतागलेला जीव सुखावतो, सकाळची कामे करुन थकलेल्या आया-मावश्या जरा विसावतात. हलक्या आवाजात विविधभारती लावले जाते, हातातला पेपर अधुन मधुन वारा घेण्यासाठीही हलवला जातो. दुपारच्या जेवणात ताटात कुरडया पापड्या येतात तेव्हाच मनाला त्याची चाहुल लागलेली असते. राजासारखा तो मागावुनच येतो. केशरी पिवळसर घट्ट आमरसाने भरलेली वाटी. अगदी तुडुंब असे जेवण होते. नावापुरती शतपावली केली जाते अन वडिलधार्‍यांचे थोडे दुर्लक्ष झाले की सरळ गारेग्गार्र फरशीवर ताणुन दिली जाते. गाढ झोप लागते.

-- हरवलेलं सुख.
(misalpav.com varun)

Purna lekh ithe vachava:


Likhan ithe taklyabaddal Prasad Muley yanni akshep na ghetalyabaddal dhanyavaad !!

Thursday, June 10, 2010

saat sakkam trechalis


I recently read Kiran Nagarkar's book "Saat Sakkam Trechalis".
This literally means "Seven and six equal forty three". On the bottom of the cover page, one can see written "kya farak padta hai" = "how does it matter?" and below that the reaction (and not answer) to this question that "padta hai, padta hai". yes it does!!

this is the theme of the novel. even if one says seven and six are forty three, how does it matter ... but it does ... at least to leader (?) of the story. Kushank. he knows that he is not driving his life but his life drags him. from some remote village, working with some NGO, digging well, to BHU in banaras, from mumbai, living with a lady friend and her husband in one room, to childhood with uncle-aunt, from streets of mumbai, getting beaten by goons, to jails of mumbai getting beaten by police and from many more places to many more places! life takes on him and yes .. it matters to him ... and in his own words, he is used to this bhadvegiri since he is borne. Kiran leaves us unanswered, what next, what happens to kushank then .. is there a happy ending ?? but he never says Kushank is sad ... He just lives ... , writes letters to his love. she asks how does it matter even if we dont live togather ... how does it matter if we dont get married ... and he says it does !! dont know what but it does ...
it does matter when one gets beaten by goons .. not to goons but to the one .. it does ...
it does matter when his friend asks him to become her second man ... it does matter when his three cousins no more love him, and leave their widow mother with kushank, and he has to take care of her throughout ...

writing style of this novel is unique .. i have never read a novel with such a writing style. never before in marathi, nor in english or kannad (translated)
Kiran has used so many flashbacks, jump cuts, so well, that head spins after reading 15-20 pages.
each line must be read carefully, u never know when it shall be referred/was referred ..

language of this novel is "bindast" ... very open, gone beyond sophistication, manners, etiquates ... very free ... and wow the way he describes incidents and portrays Kushank's reactions at the same time ...

its a must read ..too good ... fabulous ... but dont read english translation. read marathi only. also read the foreword after you finish reading the novel. i read some reviews of english translation ... saying they missed the point !!

happy reading!!

Sunday, March 07, 2010

ब-याच गोष्टी:


१. दिल्ली मध्ये महेश एलाकुन्चावारांची "गार्बो" ही एकांकिका बघितली.
"mahindra excellence in theater" award चा शेवटचा राउंड होता. खूप बारा वाटलं मराठी नाटक
बघून. अभिमानाची गोष्ट अशी की १० पैकी ३ नाटके मराठी/ मराठी लोकांची होती.
विजया मेहेता माझ्या समोरच बसल्या होत्या!!
२. सध्या २ प्रोजेक्टस वर काम चालू आहे. ते पण समांतरपणे.
३. ग.दि.मां ची जोगिया ही कविता नुकतीच नेट वर वाचली. सुंदर कविता. जरूर वाचा!!
ही घ्या लिंक:
४. गंमत म्हणून UIDAI चा अभ्यास सुरू केला आहे. ज्याना सोफ्टवेअर मध्ये धंदा करायचा आहे त्यांनी
लक्ष द्यावं. केवळ सोफ्टवेअर नव्हे तर बाकी व्यवसाय देखील इथे उपलब्ध होतील.
तेथील टेंडर्स ही लिंक बघावी.